Aynada gördüğüm kim. Ben miyim? Ben daha dün çocuktum. Harman yerleri vardı, ben kara lastik giyerdim. Elektrik yoktu, evi aydınlatan küçük bir gaz lambasıydı.gaz lambasının ışığında okuma telaşı,harfler karanlığın içinden akıp gidiyor. Sanki harfler karanlığı aydınlatıyor.
Harflar dolandı boynuma
Harflar öldürür mü insanı.
Hangi harf hangi karanlığa ışık tutar ki, seni kelimeler aydınlatabilsin, senin kelimelerin ışık olsun karanlığa. İnsan sade söz olur mu? Yalnızca söz, anlam? Anladım gördükçe zaman ne kadar kötüymüş, ne kadar anlamdan sözden, insandan yoksunmuş, ne tuhaf gidecek yer yok.
İnsan ne kadar uzak olabilir
Kendinden.
Aynada gördüğüm kim. Ben miyim? Ben daha dün …hiçbir şey olmamış gibiydi. Ama zaman akmış, olan olmuştu. Artık baktığım ben değilim. Gördüğümde. Teşekkürler hayat
Yorumlar
Yorum Gönder