İnsan bir sürü şey bırakır geride diye düşünüyor bay ka, zaman ilerledikçe geçer bazı şeyler arkada kalır. İnsan arkada bırakır, çünkü onun önünden kaçarız, kaçar gibiyiz. O geçmişten O her şeyden. Ya da kaçtığımızı sanırız. Yinede bay ka bir sürü şeyi geride bırakabildiğine inanmak istiyor. İçinde ki, geçmişin yansımalarını önemsemiyor. Yansıma geçmiş değildir, içinde ki izlenimler, imgelerin onunla ilgili ama onların geçtiği için bir anlamı olmayan şeyler olarak düşünüyor.Bay ka geride bir sürü şey bıraktı, mesela bir çocukluk bıraktı, hiç olmadık zamanlarda büyürken, siyah beyaz bir televizyon bıraktı. Bay ka görüyor ki, insan geçmişte ne çok şey bırakıyor.Bir tahta oyuncak bıraktı bay ka geride, düzmece bir tahta oyuncak, kendisinin yapabildiği kadar kendi için bir oyuncak. Oyuncak ne kadar oyuncak olurdu kendi yaparsa bir çocuğun. Bu büyümüşlük değil midir, bay ka kendi oyuncağını yaparken zaten çocuk değildi ki, kendi yolunu yapıp, kendi oyuncağını yapan çocuk çocuk mudur? Kaç evde kaç çocuk büyümüş kendine oyuncak yapar….Bir sürü şey bıraktı geride, mesela bahçe bıraktı, erik ağaçlarından kurulu bir bahçe, bolca eriğini yediği yaz günlerinde..kocaman kocaman erikler ne kadar lezzetliydi o zamanlar meyvelerin tatları her şeyin bir tadı vardı o zamanlar, elmaların, eriklerin…bin bir güçlükle bahçelerden aşırılmış o taze erikler, o taze elmalar.Geride acılarını da bıraktı, acılar, bay ka’nın çok çocukça tasarladığı kurguladığı acılar. Bay ka hep bu acılarla büyüdü. Bir yerleri acırdı, kalbi bilmezdi o zamanlar, bilmezdi ruhun olduğunu o zamanlar. Ama acı işte, bir yerlerden duyulan, çağıran içine alan ..sonrada yok eden…hiçleştiren ve çökerten.Bay ka geride çok şey bıraktığını sandı, her şeyi geride bırakabileceğini sandı. Ama görüyoruz ki insan geride neredeyse hiçbir şey bırakmıyor. Her şeyi kendiyle kendinde taşıyor. Zamanı aşan, mekânları aşan bu içsel yolculuk… sonunda büyümüşlükle, geçmiş olsunla son buluyor.
Mustafa Kemal’e bakışın ne kadar hastalık bir hal aldığını izliyoruz. Onunla ilgili değerlendirmeler tarihi şartlarından uzak, ideolojik ve büyük oranda da cahilce analizlerden ibarettir. Tarihi kafalarına göre yorumluyorlar. Sosyolojiden bağımsız, içinde bulunulan zamandan soyutlanmış tarihi değerlendirmelerin zaten bir anlamı olamaz. Ancak gizli tarih, derin tarih, bilinmeyen tarih filan diye milletin gözünü boyarsınız, başka bir numara da çıkmaz sizin bu anlayışınızdan, cahilliğinizden. Kimse bir şey okumadığı için, internetteki bir şakayı bile tarihi hakikatler diye herkesi inandırabilirsiniz. Şuan yaşadığımız şeyler de hep bunlarla ilgili, iş o kadar çığırından çıkmış görünüyor ki, adamlar Kant, Mevlana, Yunus Emre vesaire söylüyor diye sözler uydurup, bunlarla payeler elde ediyorlar. Akıl alır gibi değil. Bazı kimseler özellikle Mustafa Kemal’i karalama işini meslek edinmişlerdir. Onun üzerinden rant elde eden, onunla ilgili hakikati değil yalanları millet içerisi
Yorumlar
Yorum Gönder